ویمند [=تعریف] ۱

در گویایی‌ِانگارشی و فراگویایی، یک سامانه دیسه‌ای را با سپاک به یک دارایی بوندگ گویند، اگر هر دیسول دارای آن دارایی بتواند با بهره‌بردن از آن سامانه جدا آید [=اشتقاق یابد]، به سخن دیگر، یکی از استواره‌های [=قضایای] آن باشد؛ وگرنه آن سامانه را نابوندگ گویند. ویژواژه‌ی «بوندگ» همچنین بسته به بافتار، به چمارهای گوناگونی بکار می‌رود، که بیشتر به پایمندی چماریک بازبرد می‌دهد. درون‌یافتانه، یک سامانه را در این چم ویژه بوندگ می‌گویند اگر هر دیسول راستگویی را جدا آورد [=مشتق کند].